अंतिम युद्धं - भाग ३
"पृथ्वीची निर्मिती सेहेचाळीस कोटी छत्तीस दशलक्ष सातशे त्रेचाळीस हजार दोनशे एकोणिस वर्षांपूवी झाली. त्यानंतर साधारण ९ कोटी वर्षांनी पहिल्या सुक्ष्मजीवांणूंची निर्मिती झाली. त्यानंतर १६ कोटी वर्षांनी अल्जी तयार झाली. आणखी सहा कोटी वर्ष लागली पहिला प्राणी जन्माला यायला. एक कोटी वर्ष पुढे जाऊ - आता आपल्या समुद्रात मासे जन्माला आले. समुद्रातल्या प्राण्यांनी ह्ळूह्ळू जमिनीवर यायला सुरुवात केली. पुढच्या एक कोटी वर्षांनी सरपटणारे प्राणि अस्तित्वात आले.
त्यापुढचा एक कोटी वर्षांचा काळ सस्तन प्राण्यांच्या उत्क्रांतीसाठी जावा लागला. त्यानंतर डायनॉसॉर,पक्षी,डायनॉसॉरचा अंत, आदीमानव,व्हेलमासे,घोडे यांचा उदय झाला. आदिमानवांच्या अस्तित्वाचा पहिला पुरावा ६५ दशलक्ष वर्षांपूर्वीचा आहे. आपली सुंदर वसुंधरा विविध प्राणि-पक्ष्यांनी नटलेली होती." निदांची व्हिडिओ सुरू झाली. स्वतः निदांच्या प्रभावी आवाजाने भाष्य फारच परिणामकारक झाले होते.
"परंतू पंधरा हजार वर्षांपूर्वी एक महत्वाची घटना घडली - आपण म्हणजे होमोसेपियन्स अस्तित्वात आलो - केवळ पंधरा हजार वर्षांपूर्वी. इतर सर्व प्राणि आपल्या आधी कोट्यावधी वर्षं इथे रहात होते. एका अर्थाने आपण त्यांच्या घरात पाहुणेच होतो. या पंधरा हजार वर्षांत आपण शिकार,पशुपालन असे करत करत शेती व्यवसायात स्थिरावलो. आपल्या कुशाग्रं बुद्धिमत्तेने आपण निसर्गावर मात करून एका प्रगत समाजाची निर्मिती केली. शहरे वसवली,अर्थव्यवस्था,राज्यव्यवस्था,कुटुंबव्यवस्था स्थापन केली. होमिसेपियन इतर प्राण्यांपेक्षा बुद्धिमान तर होतेच. पण त्यांच्यात आणि इतर प्राण्यांमधे आणखी एक महत्वाचा फरक होता. होमोसेपियन हे मॅनिप्युलेटिव्ह होते. कपट करण्याची कला त्यांच्याशिवाय पृथ्वीवर कोणाकडेही नव्हती. आणि त्यांच्या बुद्धिमत्तेला आव्हान देतील असे दुसरे कोणीही नव्हते. त्यामुळे मनुष्यप्राण्याची प्रगती अबाधितपणे होत राहिली.
परंतू या दैदिप्यमान प्रगतीचा आढावा घेताना एक गोष्टं विशेष लक्षात घेतली गेली नाही- ती म्हणजे प्रगती सातत्याने पिळवणूकीच्या मार्गाने होत होती. माणसं माणासांवर अत्याचार आक्रमणेकरून सत्ता मिळवत. क्षुल्ल्क स्वार्थासाठी एक दुसर्याला फसवणे, खून करणे अशी दुष्टं प्रवृत्ती इतर कोणत्याही अकपटी प्राण्यांमधे आढळून येत नाही. ही गोष्टं लक्षात घेऊन कुठेतरी काहीतरी चुकते आहे हे आत्मपरिक्षण केले गेले नाही. ज्यांनी लक्षात आणून द्यायचा प्रयत्नं केला त्यांना मूर्खात काढण्यात आले. अशा प्रकारच्या व्यवस्थेत अकपटी बुद्धिमत्तेला आदर अथवा स्थान मिळाले नाही. कपटीपणालाच बुद्धिमत्तेचा पुरावा समजण्यात आले." केवलने दोन मिनिटे पॉज करून काही नोटस घेतल्या.
"इ.स. अठराव्या शतकाच्या अखेर औद्योगिक क्रांती झाली. त्यानंतर उण्यापुर्या शंभर वर्षात पहिली दोन महायुद्धं लढली गेली. भौतिक प्रगती झाली तरी माणसांनी एकमेकांवर अनन्वित अत्याचार करणे थांबवले नाही. त्यानंतर आजपर्यंत आपण दहा महायुद्धांचा सामना केला आहे." केवलने निलोकडे बघितले आणि त्याला जोरात हसू आले.
निलो: हसतोयस काय असा? ही काय कॉमेडी वाटली की काय तुला?
केवल: निलो, भाषणाबरोबर तुझे ओठ हलतायेत - चक्कं पाठ केलंयस की काय भाषण?
निलो: (ओशाळत) - नाही रे, इतके वेळा ऐकले तरी पुन्हा पुन्हा ऐकते मी.
दोघेही हसले आणि पुन्हा व्हिडीओ सुरू केली. निदांचा चेहरा पडद्यावर आला.
केवल:ओ माय गॉड निलो, लाजतेयस तू चक्कं निदांकडे बघून!
निलो आणखी लाजली.
केवल:निलो, तुझ्यापेक्षा शंभरेक वर्षांनी मोठे आहेत ते.
निलो: माहीत आहे मला. पण आय हॅव अ क्रश ऑन हिम.
केवल: (निलोचे हात हातात घेऊन) ओ माय गुडनेस! बी केयरफुल
निलो: आय नो - आय विल बी फाईन.
तेव्हढ्यात "आंद्रेशा इन डिस्ट्रेस. फर्स्ट अलर्ट." असा संदेश केवलच्या इन नेटवर्क मेसेजिंग सिस्टिमने दिला. त्याबरोबर त्याने शिखर विरीता, आणि आजी आजोबांच्या पॉकेट युनिव्हर्सवर कॉल लावून बघितले. कोणीच उत्तर दिले नाही तेव्हा आंद्रेशाचे लोकेशन मागितले. घरातच आहे समजल्यावर जरा हायसे वाटले. इन नेटवर्क व्हिडिओ रेंडिशनवर जाऊन घराच्या इंटिरियरची लाइव्ह व्हिडिओ मागितली. तेव्हा आंद्रेशाला डॉक्टर तपासत होते. त्यापुढचं सगळं दृष्य बघून त्याचाही जीव भांड्यात पडला.
अखेर शिखरनी त्याचा कॉल रिटर्न केला. आंद्रेशा गाडीत राहिल्याचे कळल्यावर केवल चांगलाच भडकला. "पण गाडीत कोणी व्यक्ति असताना गेट्रियममधून गाडी कार्बन झोन मधे जाणं शक्यच नाही - ताबडतोब बजाजला फोन करून हे कसं झालं ते विचारायला पाहिजे" म्हणत केवलने बजाजची कस्टमर सर्व्हिस ऎक्सेस केली. आंद्रेशाला झोप लागल्यामुळे ती फार खाली सरकली होती त्यामुळे ती डिटेक्ट झाली नाही अशी माहिती मिळाली. पुन्हा असं होऊ नये म्हणून कार्बन झोनमधे पुश करण्याआधी मॅंडेटरी मॅन्युअल इन्स्पेक्शनचे सिक्युरिटी सेटिंग टाकायला सांगितले.
हे सगळं करण्यात बराच वेळ गेला शिवाय उद्याच्या तयारीची कामे ही बरीच राहिली होती. त्यामुळे केवलला निघणे भाग होते.
केवल: तुझी मेमरी स्टिक डाऊनलोड करू का?
निलो: त्याचा काही उपयोग नाही. तू अजून संघटनेचा सदस्य झालेला नाहीस. त्यामुळे माझ्या उपस्थितीशिवाय ती तुला बघता येणार नाही.
केवल: मग? परवा मला फारच कमी वेळ आहे, शिवाय जायच्या आधी आणखी काही शंका असतील तर?
निलो: असं कर उद्या मी पार्टीला येईन तेव्हा घेऊन येईन. जमलं तर निदान ऑडिओ तरी ऐकता येईल तुला.
केवल: ते काही नाही - तुला आत्ताच किड्नॅप करायले हवे. मला घरी पोचव - जाताना रस्त्यात आईने सांगितलेली कामे करायची आहेत. मग उशीर झाला म्हणून माझी आई तुला रात्री आमच्याकडेच रहाण्याचा आग्रह करेल. तिने नाही केला तर मी करेन.
निलो: चांगला प्लॅन आहे. मला रात्रंभर निदांकडे बघता येईल.
केवल: यू क्रेझी गर्ल... लेटस गो...
क्रमशः
टीप: पृथ्वीचे वय साधारण ४६ कोटी वर्षे आहे असे आजच्या वैज्ञानिकांचे म्हणणे आहे. ३ हजार वर्षानंतरच्या वैज्ञानिकांना ते वय अगदी निश्चित सांगता येइल या समजुतीने ४६३६७४३२१९ हा आकडा लेखिकेने रॅंडमली निवडला आहे.
4 comments:
Hi,
Are you writing this stuff? or this is someone else's? if you are writing this then hats off to your imaginative capabilities. Barechase paribhashik shabda dokyavarun atayt pan tarihi i am reading it....kiti bhag ahet?
Koham,
Yes, even to my surprise, I am the one who is writing. I always thought fiction is not for me, so much so that I don't even read much of it.
I think there will be 2-3 more parts. Not sure though - will see what happens. I only have a rough idea as to where the story needs to go.
I do understand difficulty in reading some words. But there is not much I can do about it.
Thanks for your compliments.
Hi,
Khup diwasaani kharach chha vachayla milatay blog war...After reading 1st part, i was very eagar as i mentioned in my previous comment.thats why expectations are very high...best of Luck!!!
Regards,
Ajit
Thanks Ajit,
I hope subsequent parts will be up to your expectations.
Post a Comment