अंतिम युद्धं - भाग ७

व्याख्या:
कम्युन: सामान्य लोकांची रहाण्याची जागा. इथे प्रत्येक जोडप्याला 5x10चे एक कुपे भाड्यानी दिले जाते. अविवाहित व्यक्ती व ५ वर्षाच्या वरील मुलांना डॉर्मिटरीमधे बर्थ भाड्यानी दिले जातात. त्याशिवाय सार्वजनिक स्वयंपाकघर, करमणूक घर,वाचनालय,बाथरूम्स इ वापरायला मिळतात. कम्युनच्या आवारातच सरकारी शाळाही भरतात.

रविवार सकाळ:
निलोची लाल रंगाची गाडी तिवसा कम्युनच्या आवारात शिरली तशा अनेक नजरा तिच्याकडे वळल्या.
"कोणी तरी बडी असामी दिसतेय" बर्‍याच चेहेर्‍यांवर कुतुहल स्पष्टं दिसत होत. गाडी गेट्रियममधे शिरताच कम्युनमधल्या राफाईश आणि किरेंब्लिक या दोन भाडेकरूंच्या नेटवर्क मेसेजिंग सिस्टिममधे "नोटेबल इव्हेंट" रजिस्टर झाले.
"अरे बापरे. मेलो. ही बला आता मला पार खतम करणार की काय? आता काय हवंय हिला माझ्याकडून? माझ्या प्रेमाचा पार धुव्वा उडवलाय, पण माझा पिच्छा मात्रं सोडायला तयार नाही...." राफाईशच्या मनात विचारांचे काहूर माजले.
किरेंब्लिकनी मात्रं लगेच आपल्या पोर्टेबल ग्लोबल सर्चवर भराभर कळा दाबायला सुरूवात केली. हातात आलेली माहिती बघून तो जवळ जवळ उडालाच. आपल्या कुपेमधे जाऊन त्याने लगेच वरिष्ठांशी संपर्क साधला. "सर, वॉच ऑब्जेक्ट ६५३८ तिवसा कम्युनच्या आवारात आहे. काल रात्रंभर ऑब्जेक्ट डॉ.लेकशॉंच्या घरी होते. त्याआधी ऑबजेक्ट आणि डॉ.लेकशांचा नातू हे ४ तास ३७ मिनिटे बरोबर होते. त्यावेळच्या ट्रेसमधे काही दिसत नाहीये."
"बातमी महत्वाची आहे. डॉ. लेकशॉंच्या घरात किडे शिरायला नकोत. पण ऑबजेक्ट ६५३८ आणि डॉ. लेकशांचा नातू एकाच वर्गात शिकल्याचे दिसते आहे, वैयक्तिक ओळखीमुळे लगेच काही कारवाई करता येणार नाही. पण अधिक बारकाईने लक्षं ठेवा."
निलो गाडीतून उतरून सरळ करमणूक विभागात आली. "नॅनो स्पिटिकलवरील पर्यटन स्थळे" हया पुस्तकाची सिम्युलेशन आवृत्ती तिने वाचायला घेतली.
पुस्तकातील पहिले प्रकरण होते "क्झोटिसॉर्सच्या पाठीवरबसून ग्रेट स्पिटिकल लेक्सची सफर". ते शिर्षक वाचूनच तिच्या तळपायाची आग मस्तकाला गेली. "दुष्टांनो,आता तरी ही मग्रूरी सोडा. तुमच्यापेक्षा कितीतरी गुणवान आणि बलवान आहेत ते" मनातल्या मनात चरफडत ती म्हणाली. पण वरकरणी मात्रं खळखळून हसत सफरीचा आनंद घेऊ लागली.
किरेंब्लिकनेही कुठलेसे पुस्तक घेतले आणि दुसर्‍या कोपर्‍यात जाऊन बसला.
"मॅडम तुम्ही नविन दिसताय इथे, आधी कधी बघितलं नाही तुम्हाला" मार्दवी आवाजात एक आगंतूक व्यक्ति निलोला म्हणाली.
"नाही, मी इथे माझ्या एका मैत्रिणिला भेटायला आले आहे." निलोने उत्तर दिले.
"खूप छान पुस्तक आहे तुम्ही वाचताय ते - मी बरेचदा वाचले आहे."
"हो का? मी पहिल्यांदाच वाचते आहे. फारच छान आहे" असे ती वरकरणी आणि "दुसर्‍या कोणावर जाऊन लाईन मार" असे मनातल्या मनात म्हणाली.
तेव्हढ्यात चंद्रमेरी निलोला शोधत आली. थोडा वेळ अवांतर गप्पा केल्यानंतर चंद्रमेरीने तिच्या बॅगेतून भरतकामाचे रूमाल बाहेर काढले आणि ती निलोला प्राचिन काळातील स्त्रियांचे नक्षिकाम शिकवू लागली.
"अरेच्या तुम्हाला प्राचिन कलाकुसरीमधे रस आहे वाटतं?" आगंतूक म्हणाला. "मी सद्धा इस २००० मधले मैदानी खेळ शिकतो आहे"
"अरे वा, आमची ही कलाकुसरही साधारण त्याच काळातली आहे" चंद्रमेरी म्हणाली.
"ए चंद्रा मला तो सिंधी टाका म्हणालीस तो दाखव ना गं?" निलो म्हणाली.
"अगं बाई, मग आधी सांगायचंस नं? ते डिझाईन माझ्या कुपेमधे आहे. चल मग तिकडे जाऊ यात." चंद्रमेरी
त्याबरोबर दोघी तिथून उठल्या. त्या बाहेर पडल्या तसा किरेंब्लिकने आगंतुकाला इशारा केला. आगंतुक दोघींच्या नकळत त्यांचा पाठलाग करू लागला.
वाटेत प्रार्थनेची जागा आली. दोघी आत शिरून प्रार्थना केल्याचे नाटक करू लागल्या. तेव्हढ्यात आरती सुरू झाली.
"श्रद्धा .. हा प्रकार मला फारसा कळत नाही. ह्या श्रद्धेमुळेच लोक तर्काशी फारकत घेत असतील का? 'राजाभोवती सूर्य चंद्र तारे फिरतात' ही श्रद्धा असणार्‍यांनी 'पृथ्वी सूर्याभोवती फिरते' हे विधान करणार्‍यांना जीवे मारले. श्रद्धा आणि तर्क एकत्रं राहू शकत का? श्रद्धेने तर्कावर पडदा पडू शकतो हे लक्षात का घेत नाहीत ही मंडळी? एव्हढी कशाची प्रार्थना सुरू आहे या लोकांची? काय हवं आहे यांना? नोकरी? प्रमोशन? ऑक्सिजन? लॉंजिटिव्हिटी ड्रग? क्झोटिसॉर्सच्या पाठीवरची सफर? एखादा तरी या पृथ्वीच्या कल्याणाची प्रार्थना करत असेल का? नुसती प्रार्थना केल्याने मिळणार आहे का ते? जे हातात आहे ते सोडून नाही त्याचा ध्यास कशासाठी?..."
"राफाईशला तुझे येणे पसंत पडलेले नाही" चंद्रमेरीच्या वाक्याने निलोची विचारांची तंद्री तुटली.
"मलाही काही फार हौस नव्हती इथे येण्याची - पण कामच तितकं महत्वाचं आहे." निलोने उत्तर दिले.
चंद्रमेरी कुपेकडे जायला वळली आणि निलो तिच्या मागून चालू लागली.
चंद्रमेरीने कुपेचे दार उघडले आणि दोघी आत शिरल्या. कोपर्‍यात दडून बसलेला राफाईश बाहेर आला. एकाच वेळी राग आणि प्रेम त्याच्या मनात उफाळून आले होते.
"बोल" नजर खाली ठेवत, निलोकडे नं बघताच तो म्हणाला.
"मला निदांना भेटायचं आहे" - निलो
"क्क्काय?" - राफाईश
"होय" - निलो
"वेड-बिड लागलंय की तुला? आणि निदांना भेटायचंय तर माझ्याकडे कशाला आलीस?" राफाईश
"कारण संघटतेन माझ्या ओळखीमधे तू सर्वात वरच्या पदावर आहेस" - निलो.
"बाई गं - इथे मोठ्यापदावर असलो तरी निदांपर्यंत पोचायची माझीही ताकद नाही." राफाईश
"माझ्याकडे असलेल्या माहितीच्या आधारावर तुलाही निदांपर्यंत पोचता येईल" - निलो.
"हे बघ - तुझे हे कसले डावपेच चालले आहेत याची मला काही कल्पना नाही. माझ्यापुरते बोलायचे झाले तर मला निदांना भेटण्याची काहीच गरज नाही." - राफाईश
"पण मला आणि त्यांना एकमेकांना भेटायची नितांत गरज आहे" - निलो
"अच्छा? निदांना तुला भेटायची काय गरज आहे?" राफाईश
"लॉंजिटिव्हिटी ड्रगचा डोस आणि चिरनिद्रा ड्रगचा फॉर्म्युला मिळवून देणार्‍या व्यक्तिला भेटायची निदांना इच्छा असेल नाही का?" - निलो.
"काय सांगत्येस काय? हे सगळं तू बोलतेयेस ते खरं आहे का तुझं डोकं फिरलं आहे तेच मला कळत नाहीये. एकीकडे तू माझ्या प्रेमाचा त्याग केल्याने मला वेड लागायची पाळी आली आहे. पण तुझेच स्क्रू ढिले झालेले दिसतायेत. एक क्षणभर तू म्हणतेयस ते खरं असलं तरी तूच का त्यांना भेटायला हवं? " - राफाईश
"मी फार मोठी जोखीम घेऊन हे काम करणार आहे - आपल्या संघटनेसाठी, ध्येयासाठी आणि निदांसाठी. पण माहितीची गोपनियता पहाता ती मध्यस्थांच्या हातात नं पडू देण्याची अट काही फार मोठी नाही." - निलो.
"हं...आय सी..." राफाईश म्हणाला, "मी बघतो मला काय करता येईल ते. पण प्रत्यक्ष निदांना भेटण्याने तुझी जोखीम आणखिन वाढू शकते." - राफाईश
"त्याची कल्पना आहे मला. तरीही त्यांना भेटायची माझी अट आहे" - निलो
"मी निरोप पाठवतो संघटनेच्या वरिष्ठांकडे, पण खात्री कसलीच देता येणार नाही मला." राफाईश
"थॅंक्स. आणि हो - मला नविन सदस्य प्रतिज्ञा फॉर्म ही हवा आहे" - निलो.
"नविन सदस्य? हं... माझ्या प्रेमभंगाचा आणि ह्या नविन सदस्याचा काही संबंध आहे का?" राफाईश
"राफाईश... ह्या विषयावर मला बोलायचं नाही...." असं म्हणून निलो कुपेच्या बाहेर पडली.
"हे एक अतिशिष्ठं वादळ मला सारखं उध्वस्तं करून जातं..." राफाईश पुटपुटला.