भेटु लवकरच!!!

आम्ही आता गावाला जाणार आहोत. सध्या सामानाची बांधाबांध सुरु आहे. या प्रवासाला लागणार्‍या वस्तु म्हणजे एक वैताग असतो. महत्वाच्या, पण कधी काळीच लागतील म्हणुन अगदी कुठे तरी कोपर्‍यात दडवलेल्या असतात. आणि गरज पड्ली तेव्हा बघायला गेलं तर कधीही सापडत नाही. शेवटी पळापळ करुन नविन विकत आणाव्या लागतात. त्यातुन आमच्या घरी वस्तु गहाळ झाल्या, की त्याचं खापर माझ्याच माथी मारलं जात असल्यामुळे बॅटरी चार्जर शोधुन काढणे किंवा नविन विकत आणणे हे माझ्या कामाच्या यादीत समाविष्टं झालेलं आहे.

तर आता या प्रवासात आम्ही काय काय केलं ते परत आल्यावर तुम्हाला सांगेनच.
पण गावाला गेले आहे म्हणुन त्या दरम्यान आपली भेट अगदीच होणार नाही असं नाही बरं का!! कुणी सांगाव? कदाचित मी तुमच्याच गावात येणार असेन?
आणि हो - जर आपली भेट नाहीच झाली आधी - तर तुम्हा सर्वांना दिवाळीच्या मन:पुर्वक शुभेच्छा!!!!

दया-रुपी पणत्यांच्या प्रकाशाने
हिंसेचा काळोख मिटुन
शांततेची दिवाळी साजरी व्हावी!!!!

झिकर चांदण्यातले

या आठवड्यात कारबरोमधे सुफ़ी फ़ेस्टिवल होता. शुक्रवारी रुमीच्या कवितांचे वाचन आणि गायनाचा कार्यक्रम होता.रुमीच्या कविता आम्हाला दोघांनाही खुप आवडतात आमच्या लग्नाचा आणाभाका (Vows)मधे आम्ही त्यांचा समावेशही केला होता.
कार्यक्रम खुप छान झाला. शेवटी आम्ही उगाच रेंगाळत उभे होतो, तेव्हा कोणीतरी सांगितले की दरवेशी जिथे मुक्काम ठोकुन आहेत त्या गावाबाहेरच्या राहुट्यांजवळ शेकोटी पेटवुन झिकर होणार आहे. झिकर म्हणजे आपला गरबा असतो तसे गोल करुन केलेले सामुहिक न्रुत्य. त्यांचे अध्यात्मिक गुरु मधे उभे राहुन त्यांच्या भाषेतल्या मंत्राचे उच्चार करतात आणि सगळे त्यात आवाज मिसळ्तात. साथीला डफ़, इतर वाद्ये असतात. हळुहळु जसा रंग चढु लागतो तसे दरवेशी गोलामधे येउन गिरक्या घ्यायला लागतात.
सगळी हौशी मंडळीं राहुट्यांकडे रवाना झाली. आम्ही पोचेपर्यंत झिकर सुरुही झाला होता. वर आकाशात लुकलुकणारे असंख्य तारे, शेकोटीची उब, रुमीच्या कविता आणि डफ़लीवरची थाप - झिकर चांगलाच रंगला होता.
त्या तालावर आठवणींच्या लाटाही उचंबळुन येत होत्या - क्षणात मन अनेक वर्षे मागे गेले. हिमालयाच्या आणि सातपुड्याच्या भ्रमंतीमधे शेकोट्या पेटवुन म्हंटलेली वेगवेगळ्या भाषांमधली गाणि, रचलेला गर्बा , दिवसभर चालुन थकलेल्या जिवांना दिलासा देणारा बोर्नव्हिटा किंवा गरम चहाचा कप, जिवाभावाचे मित्रं मैत्रिणि...
दूर देशात राहुन, यांत्रिकी आयुष्यात तो अनुभव पुन्हा कधी येईल असे ध्यानीमनीही नव्हते....!!!


(फ़ोटो सौजन्य : http://dilipb.smugmug.com)